آزمایش EBV Ab

اشتراک گذاری:

EBV Ab

آزمایش EBV Ab

رنج نرمال آزمایش EBV Ab

• تیترهای غیر تشخیصی : 1 : 10 >

• تیترهای از 1 : 10 _ 1 : 60 : نشاندهنده ی عفونت درزمانی نامعلوم است.

• تیتر عفونت فعال : 1 : 320 <

• چهار برابر افزایش تیتر در جفت سرمی که با فاصله ی 14_10 روز گرفته شده باشد نشانه ی عفونت حاد است.

کاربرد آزمایش EBV Ab

این آزمون به منظور تشخیص موارد مشکوک به عفونت EBV ( منونوکلئوز عفونی ) به کار می رود.

شرح آزمایش EBV Ab

80% جمعیت ایالات متحده امریکا آلوده به EBV هستند. پس از ابتلا به این عفونت ، ویروس در بدن نهفته می شود ، اما می تواند مجدداً فعال گردد. عفونت EBV می تواند موجب منونوکلئوز عفونی گردد. منونوکلئوز بیشتر در کودکان ، نوجوانان و جوانان مشاهده می شود. علایم بالینی آن شامل خستگی حاد ، تب ، گلو درد ، لنفادنوپاتی و اسپلنومگالی می باشد. در یافته های آزمایشگاهی ، لنفوسیتوز، لنفوسیت های آتیپیک و آنتی بادی های موقتی هتروفیل در سرم مبتلایان به عفونت حاد EBV مشاهده می شود. اغلب این بیماران بدون ناراحتی شدیدی بهبود می یابند و در مدت 6_4 هفته فعالیت معمول خود را از سر می گیرند. در افریقا EBV با لنفوم بورکیت همراه است. عفونت EBV در چین با کارسینوم نازوفارنکس همراه می باشد.

بیماران پس از بهبودی از عفونت EBV اولیه برای تمام عمر ناقل نهفته EBV باقی می مانند. آزمون های ایمنی شناسی اختصاصی برای شناسایی فعالیت EBV نشان داده اند که EBV نهفته می تواند مجدداً فعال شود و مجموعه یی از علایم و نشانه های مزمن مشابه منونوکلئوز عفونی را ایجاد نماید. تظاهرات بالینی EBV مزمن متغیر است. این نشانه ها عبارتند از : علایم غیر اختصاصی همانند خستگی شدید ( سندرم خستگی مزمن ) ، فارنژیت ، درد عضلانی ، درد مفصلی ، تب پایین ، سردرد ، گزگز و مورمور و از میان رفتن قدرت تفکر انتزاعی.

با این وجود اکثر عفونت های EBV را می توان با آزمایش سرم بیمار از نظر وجود آنتی بادی های هتروفیل تشخیص داد ( مانند آزمایش سریع آگلوتیناسیون لاتکس ؛ تست سریع منونوکلئوز ). تنها در صورتی انجام سایر آزمون های ایمونولوژیکی اختصاصی توصیه می گردد که با وجود منفی شدن آزمایش غربالگری منونوکلئوز همچنان به وجود این عفونت یا عوارض عفونت EBV مشکوک باشیم. افزون بر آن این آزمون های اختصاصی قادرند حاد بودن عفونت را با دقت بیشتری نشان دهند. در مواردی که ظنّ EBV می رود اما آنتی بادی های هتروفیل منفی است ، ارزیابی مجموعه آنتی بادی های اختصاصی EBV ( مانند IgM ضد آنتی ژن کپسید ویروس EBV VCA IgG {VCA} EBV و آنتی ژن هسته یی EBV می تواند مفید باشد. آنتی بادی های ضد آنتی ژن کپسید ویروسی (VCAs) ممکن است IgG یا IgM باشند. آنتی ژن هسته یی EBV (EBNA) در هسته ی لنفوسیت های آلوده وجود دارد. آنتی ژن دیگر EBV ، آنتی ژن اولیه (EA) نام دارد. دو نوع آنتی ژن EA وجود دارد. EA-D معمولا در سرطان نازوفارنکس وجود دارد. EA-R اغلب در لنفوم بورکیت مشاهده می شود.

تفسیر آزمون های آنتی بادی EBV بر مفروضات زیر استوار است :

در پی آلودگی با EBV ، ابتدا آنتی بادی های ضد VCA ظاهر می شود.

آنتی بادی های ضد EA ( EA-D , EA-R ) پس از آنتی بادی های ضد VCA ، یا همراه با آن در اوایل سیر بیماری ظاهر می شود. چنانچه تیتر آنتی بادی ضد EA  ، دو سال پس از IM حاد بیشتر از 80 باشد نشانه سندرم EBV مزمن است.

با بهبود بیمار ، آنتی بادی های ضد EA و VCA کاهش می یابد و انتی بادی های ضد EBNA ظاهر می شود. آنتی بادی ضد EBNA در تمام عمر باقی مانده و بازتابی از عفونت گذشته می باشد.

پس از بهبودی بیمار ، آنتی بادی های ضد VCA و EBNA برای همیشه با غلظت پایین در بدن باقی می مانند. گهگاه پس از بهبودی بیمار ، آنتی بادی ضد EA نیز ممکن است وجود داشته باشد.

در عفونت حاد ، معمولا آنتی بادی های هتروفیل ظرف سه هفته اول بیماری با آزمون منواسپات مثبت می شوند ، اما پس از آن ظرف چند هفته به سرعت کاهش می یابند. اما این آنتی بادی ها در 10% بزرگسالان ، در تعداد بیشتری از کودکان و تقریبا در تمامی اطفال مبتلا به عفونت اولیه ی EBV ساخته نمی شود.

چنانچه احتمال برود که عفونت حاد بیش از چند هفته قبل از انجام آزمایش رخ داده باشد ، آزمایش منواسپات ممکن است منفی باشد. در آن صورت بررسی آنتی بادی IgG ضد VCA یا EBNA بی فایده است ، زیرا این آنتی بادی ها وقوع عفونت EBV  را در طول زندگی بیمار نشان می دهند که این زمان الزاماً "اخیراً" نمی باشد. اما شناسایی آنتی بادی IgM ضد VCA نشانه آن است که سندرم چند هفته قبل بیمار به علت EBV بوده است. در مبتلایان به ضعف ایمنی ( مثل مبتلایان به ایدز ، بیماران پیوندی یا تحت شیمی درمانی طولانی ) عفونت EBV ممکن است بسیار وخیم تر شود و سبب آغاز لنفوم خارج ندولی و اختلالات لنفوپرولیفراتیو پس از پیوند گردد. در این افراد آزمون های سرولوژیکی به سبب ضعیف سرکوب ایمنی ممکن است منفی باشد.

روش کار و مراقبت از بیمار

ناشتایی : ندارد.

لوله ی معمول خون : بنفش کم رنگ یا صورتی

نمونه های سرم را تا حد امکان پس از آغاز بیماری به سرعت بگیرید.

دومین نمونه ی خون را 21_14 روز بعد بگیرید.

افزایش سطح آزمایش EBV Ab

• منونوکلئوز عفونی

• ناقلین مزمن EBV : برای تایید تشخیص های فوق تیتر یکی از آنتی بادی ها باید غیر طبیعی باشد.

• سندرم خستگی مزمن : آنتی بادی های ضد EBV در همه ی موارد وجود ندارد.

• لنفوم بورکیت

• سرطان نازوفارنکس : در این سرطان ها ، افراد اغلب ناقل EBV می باشند ، با این حال رابطه علت و معلولی آن مشخص نگردیده است.

سایر آزمایش های مربوط

آزمون سریع منونوکلئوز

✅ با ما در مسیر سلامتی گام بردارید ✅